Drukdrukdruk

Door de aankomst van de proffen werd het leefritme hier helemaal overhoop gegooid. Zondag had ik het geluk dat mijn sites pas in de namiddag bezocht werden, maar toch werd het nog een zware dag. We hebben een heel interessante wandeling gemaakt in Dedo, een hooggelegen dorp waar ik vorige week ook nog geweest was, en we hebben deze keer op een heel andere manier naar het landschap gekeken, waardoor het duidelijk werd dat we bij ons vorig bezoek toch heel wat gemist hebben (Poesen was als een konijn op de plein:)). Nuja, op zich is dat niet zo’n ramp aangezien ik hier toch nog niet héél lang ben, het is goed dat ik nu beter weet op welke dingen ik moet letten op het terrein, zodat ik mijn gegevens op een zo goed mogelijke manier kan verzamelen. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik het niet jammer vind.We hebben nog wel tijd, dus ik denk dat het wel goed komt als we goed doorwerken. Al kan dat wel eens een probleem worden zijn hier:). We zien wel!

’s Avonds heb ik me vooral beziggehouden met het maken van een presentatie die ik één van de volgende dagen moet geven. Balen:)
--
Maandag ben ik om 7u ’s morgens op de campus vertrokken om pas om half 7 ’s avonds terug te keren, het was dus een behoorlijk zwaar dagske! We hebben een aantal interessante sites herbezocht, JP was onder de indruk van het landschap! Het was wel verschrikkelijk glad, en toen het ook nog eens heel hard begon te regenen, viel het wandelen wel wat tegen. Gelukkig droogt alles hier heel snel op, en een goei theeke kan ook al wonderen doen natuurlijk! In de namiddag hebben we de landslide aan het meer nog eens bezocht, en het viel op dat het water toch een aantal meter gestegen was sinds de vorige keer, omdat de dam nog gesloten is. In het water zagen we een groepje pelikanen en een mooie Afrikaanse Ijsvogel, het leek wel een safari:)

’s Avonds hebben we heel lekker (en superveel!) gegeten, en daarna zijn we nog iets gaan drinken in ons stamcafé (of ‘het Druppelkot’, zoals we het noemen). Het was plezant, goe gelachen met een paar Ethiopiërs, maar wanneer één van de mannen een vrolijk liedje opzette, sloeg de sfeer direct helemaal om. Zoals ge waarschijnlijk al gehoord of gelezen hebt, is de eerste minister van Ethiopië vorige week gestorven. Dieje mens wordt blijkbaar pas volgende zondag begraven, en tot dan is er nationale rouw afgekondigd. En nationale rouw, da wordt hier redelijk letterlijk genomen. Een van de dingen die hard opvallen is dat de enige muziek die tot dan gespeeld mag worden, van die scherpe fluitmuziek is. Vorig weekend waren er indrukwekkend grote optochten met allemaal diep ongelukkige mensen, en de beelden die op tv getoond worden doen een beetje denken aan Noord Korea. De mensen van de universiteit waar we mee samenwerken vertelden ons echter dat dat verdriet vaak ni oprecht is, maar dat iedereen eigenlijk maar meedoet uit angst wat ‘de mensen’ anders ni gaan denken. De sociale controle is blijkbaar enorm, maar het viel ook op dat de mensen van de universiteit heel op de vlakte bleven over wat er dan zou gebeuren als er iemand niet zou meedoen. Nuja goed, ik was een verhaal aan het vertellen. Dieje mens zette dus een liedje op, waarop zijne maat echt heel kwaad werd (agressief zelfs, wat hier héél uitzonderlijk is). De man die niet zo kon lachen met de muziek werd na een tijdje buitengezet, en na nog wat roepen vertrok hij. 10 minuten later kwam hij echter terug met ne zwaarbewapende kerel, die kwam zeggen dat dieje muziek echt niet kon. Toen zijn we maar rustig vertrokken:). Het was een zware dag geweest, en mijn bed terugzien deed veel deugd!

--

Dinsdag ben ik voor het eerst niet wakker geworden voor mijn wekker, maar dat had misschien ook iets te maken met het heel vroege uur waarop hij afging. Achja, het was de laatste dag met ons Belgische bezoek, dus nog even doorbijten he! Op het terrein zagen we weer heel wat interessante dingen, die uiteraard allemaal moesten vastgelegd worden voor de volgende generaties.

 

Na het veldwerk in de voormiddag was er in de namiddag nog wat tijd vrijgemaakt voor mijn presentatie, dieeigenlijk heel goed ging. Ik ga mijn tijd nog goed moeten indelen, en ik ga lange dagen moeten kloppen als ik een auto heb, maar ik denk wel dat het me gaat lukken. Hun bezoek was heel zwaar, maar achteraf gezien was het wel goed dat ze zo snel zijn gekomen, omdat ik nu toch niet téveel tijd verloren heb. Na de presentatie heb ik een wandeling gemaakt over de markt, wat wel goed was om terug in het lokale ritme te komen. Er waren wa kinderen die een kickertafel ‘uitbaatten’, en na het trekken van ene foto kwamen hun vrienden natuurlijk ook graag zo stoer mogelijk poseren. Ik heb me trouwens ook al goed geïntegreerd, want onderweg zei nen Ethiopiër tegen mij: ‘hey what’s up my nigga?’. Priceless:)

De rest van de namiddag/avond was heel gezellig, we hebben ons beziggehouden met het plannen van de safaritrips in september, zijn lekker gaan eten (veel vlees = nice), en daarna hebben we “Time’s Up!” gespeeld tot in de vroege uurtjes:)
--
Vandaag heb ik een vervangzondag ingelast, ook al omdat er geen auto beschikbaar was. Er zijn maar een vijftal VLIR-auto’s, waarvan er al 2 voor onderhoud in Addis zijn, en de overige 3 moeten gedeeld worden onder ons, als ze niet gebruikt worden om proffen te vervoeren van en naar de hoofdstad. Nuja, mij hoort ge ni klagen, het was plezant vandaag én het heeft voor de verandering eens ni geregend! In de voormiddag heb ik nog een beetje op de computer gewerkt (data invoeren, programma’s installeren,…) en in de namiddag zijn we ene gaan drinken op een zonnig dakterraske. Superfuntime dus!

We zijn vandaag eens in het Central Hotel gaan eten (decadent), en het was voor Ababech (een Ethiopisch meisje dat ook in ons gebouw slaapt) een hele speciale ervaring. Ze had in haar leven nog nooit pizza gegeten, maar daar is vanavond verandering in gekomen. Tijdens het wachten is de elektriciteit in de hele straat 4 keer uitgevallen, en we denken dat dat door de (elektrische) pizza-oven kwam. Gelukkig waren de lekkere pizza’s het lange wachten waard.

Het heeft trouwens niet geregend vandaag, joepie!

Laundry Day

Donderdag was een rustig dagske, kben voor de eerste keer tot na 10u in mijn bed blijven liggen, wa al van op tweedaagse geleden was geloof ik! Daarna heb ik rustig ontbeten, iets gegeten, wa gelezen, een beetje rondgewandeld,… ’s Avonds zijn we eens niet op restaurant geweest, maar zijn we zelf bij de plaatselijke kraampjes langsgeweest om een fruit- en groentenbuffet samen te stellen. Na het kopen van de nodige mango’s, avocado’s, ananassen, bananen, tomaten en limoenen, samen met wat stokbroden, hebben we alles geprepareerd en opgegeten in onze keuken. Het was vandaag wat stiller dan normaal, omdat Matthias en Bram voor 3 dagen op ‘expeditie’ vertrokken waren, en bovendien is Davy met hen meegegaan. Toch was het nog gezellig, Alex (een Keniaan die in Hasselt studeert) en Ababech (een Ethiopisch meisje dat hier studeert) zorgden ervoor dat naast het fruit ook het gezelschap exotisch was:).

--

Vrijdag zijn we behoorlijk vroeg vertrokken richting Tiro, naar een gebied dat dichtbij het gebied van eergisteren ligt. Helaas waren de weergoden ons niet goed gezind en begon het bij de eerste meting echt hard te onweren, dus besloten we om eerst nog een stukje verder te rijden (thank god). We hebben ginder nog een (versgemalen) koffieke gedronken terwijl we aan het wachten waren op onze lokale gids, maar na een tijd werd het toch duidelijk dat we de regen wel moesten trotseren. Mr Abate (de romantische ziel van woensdag, die ook vandaag ook weer mee op pad was) zag er geweldig uit, met zijn lange broek in fluogroene kousen gestopt + ne bandana gemaakt van een plastiek zakje, maar helaas regende het te hard om er ne foto van te trekken. Such a shame:)

De weg was ondertussen gedeeltelijk veranderd in een rivier, en al dat water gecombineerd met lekker plakkerige klei zorgde ervoor dat mijn schoenen ineens een pak meer wogen. Achja, gelukkig stopte het na een uurtje met regenen, dus we klagen niet (te hard). Kheb weer een paar mooie landslides gezien (alez, de plaatselijke bevolking vond ze ni zo mooi denk ik, aangezien al hunne landbouwgrond aant verzakken was). Kheb ook ne (geografisch) coole foto kunnen trekken net stroomafwaarts van een grondverschuiving, waarop door de kleur (hoogstwaarschijnlijk) het verschil in sedimentlading te zien is tussen een gebied met landslide (links) en zonder landslide (rechts). Coolcoolcool.

Onderweg dook Mister Abate opeens ergens in de kant, om weer terug te keren met enkele takken van een speciale plant, die hier blijkbaar gebruikt wordt om tanden te poetsen. De mannen hebben het volgende uur met zo’n takske in hunne mond gewreven, ik vond het wel grappig. Tis wel ne goeie mens, hij ging me ook uitnodigen bij hem thuis zei hij, kben eens benieuwd:).

’s Avonds ben ik iets gaan drinken met Endalkachew (mijne begeleider), Ayalew en Kefelegn (twee Ethiopische doctoraatsstudenten die ook onder het VLIR-project werken en die samenwerken met de KUL). Twas heel plezant eigenlijk, en het viel me ook op dat ze echt heel veel moeite deden om Engels te praten (zelfs als ik effe telefoon had, bleven ze onderling Engels praten). Da lijkt misschien ni zo vreemd, maar het is toch de eerste keer dat ik dat hier heb meegemaakt en ik kon het wel appreciëren. We hebben het gehad over mijn werk (maar heel effe), en dan over hoe verschillend er naar het leven gekeken wordt in België en Ethiopië, hoe mensen zo arm toch vaak gelukkiger kunnen zijn dan wij thuis, hoe leuk ze het vinden dat alles hier op zijn eigen ritme loopt en dat niemand daar een probleem van maakt, hoe hard ze kunnen werken als ze in België zijn en hoeveel afleiding ze hier hebben van hun vrouw, kinderen,  lessen die ze moeten geven, trouwfeesten etc., en over nog heel wat andere dingen. Ik werd er heel goed gezind van om ze zo bezig te horen:) Daarna ben ik nog iets gaan eten met Kewan (Bio Ingenieur van de UGent), uiteraard alweer Injerra, met Tipps vandaag (kalfsvlees geloof ik). Twas lekker (en veel:))

--

Zaterdagvoormiddag merkte ik dat mijn voorraad propere kleren stilaan begint te slinken, en aangezien de komende dagen redelijk volgeboekt zitten door the arrival of mr. Poesen, heb ik, jawel, mijne was gedaan. Ni in een machien gestoken, maar echt, écht, met de hand gewassen. En ik kan u zeggen: da viel wel wa tegen:) Kben er uiteindelijk toch anderhalf uur mee bezig geweest (denk ik, kheb ni echt naar het uur gekeken), maar ik denk wel dat het me (op wat details na, maarja who cares:)) gelukt is. Ge kon wel duidelijk zien welke stukken ik eerst gedaan had, aangezien die totaal ni proper waren, maarja al doende leert me he:)

Twas eens een ervaring, ik heb opeens veel bewondering gekregen voor de uitvinder van het wasmachien (en ook wel voor de vrouwen hier, ni gewoon hoe veel meer die doen dan de mannen)! Maar nu dat ik het toch één keer zelf heb gedaan, denk ik dat ik de volgende keer toch maar iemand een paar euro ga geven om het voor mij te doen. Kwestie van de economie wa te steunen he!;)


In de namiddag ben in naar het Central Hotel gegaan, waar de professoren (Diels en Poesen) intussen waren aangekomen. Poesen had een chocolaatje en wat speculaas meegebracht, jammie, maar vooral een overvol programma voor de komende dagen. Ik heb mijn metingen ook een beetje fout aangepakt blijkbaar, dus da’s wel ne behoorlijke bummer, maar aangezien ik er ook nog ni zoooooveel heb gedaan is het ook geen ramp. Kheb me vandaag nog 4u beziggehouden met lezen en me voor te bereiden voor het veldwerk van morgen, dat (voor mij) gelukkig maar in de namiddag valt. Overmorgen moet ik ook een presentatie geven over wat ik al gedaan heb en wat ik nog plan te doen, hopelijk levert dat iets op en kan ik op een betere manier verdergaan met het verzamelen van mijn data. Daarstraks was ik wel wa lastig (kben zelfs helemaal verkeerd gewandeld op de weg naar de campus), maar nu besef ik wel dat hij (deels) gelijk heeft. Achja, that’s why he’s here zeker. Gelukkig heb ik nog 4 à 5 weken veldwerk gepland, dus voorlopig denk ik dat het nog wel goed komt. Fingers crossed! De evaluatie van Endalkachew zijn vooruitgang was trouwens ook niet echt om over naar huis te schrijven, ik had wel wa te doen met hem want hij doet echt wel zijn best. Hopelijk komt het ook voor hem nog in orde.

Om met een vrolijke noot te eindigen: Kheb deze week mijn vliegtuigticket naar Kenia geboekt, op een vreemde manier. Blijkbaar kost een ticket Nairobi-Addis Ababa-Nairobi bijna 100 euro minder dan een ticket Addis – Nairobi, dus heb ik maar een heen en terugvlucht geboekt bij Ethiopian Airlines. Rare mannen:).
In september gaan we ook een paar dagen naar de Rift Valley Lakes in het meer zuidelijke deel van het land, Matthias heeft dat twee jaar geleden gedaan en hij zei dat het echt wel de moeite is! We hebben de nummer van ne goeie gids gekregen, dus da gaan we één van de dagen ook vastleggen. Ik kijk er al naar uit!

O ja, mijn plaatselijke gsmnummer is  +251932-43-9375, voor zij die geïnteresseerd moesten zijn:) Ik kan blijkbaar ook gratis berichten ontvangen op mijne normale nummer!©

RIP

Maandag was een behoorlijk tam dagske. In de voormiddag heb ik wa gelezen (‘The Hunger Games’ is uit, en bij gebrek aan een vervolgboek hier ben ik begonnen in den eerste Game of Thrones, Evelien had dieje bij maar ze is er nog ni echt in begonnen). Redelijk zwaar boekske precies (figuurlijk, maar zeker ook letterlijk, amai:)). Achja, dan hebben we wel weer iets te doen op dode momenten natuurlijk!
Endalkachew was nergens te bespeuren vandaag, dus een tripje naar het reisbureau is er ook niet van gekomen. Kheb me dan maar beziggehouden met chillare (zeer belangrijk in deze zware tijden!). ’s Avonds ben ik een balleke gaan trappen met de Bram. Het gras op het voetbalveld is nog altijd belachelijk lang, maar er zijn wel een paar kortere plekken op het veld dus daarop kunnen we ons wel amuseren. Binnenkort komen de studenten terug, dan kunnen we de Ethiopiërs eens afdrogen:).
Daarna hebben we zeker anderhalf uur muurke klop gespeeld (Bal moet botsen, dan tegen muur, dan terug botsen en dan ist de volgende, you’ve heard about this). Uiteraard hadden we heel wat supporters (bij bijna alles wa we hier doen eigenlijk), maar nu kwam da wel goed uit want de toeschouwertjes dienden ook als ballenjongens. Ideaal :). We zijn er wel twee dagen stijf van geweest, maar het was wel echt heel plezant!
’s Avonds zijn we alweer injerra gaan eten (spicy, amai), maar zoals elke dag heb ik vandaag ook weer een klein voorgerechtje opgepikt. Onderweg staat er een kraampje waar een verrimpeld vrouwtje frit verkoopt (Bekke frit, maar dan int vrouwelijk), en daar kopen we dan vaak een zakske! Gelijk ge kunt zien op de foto zijn de porties wel ni gigantisch groot, maar gelukkig komt da overeen met de prijs:). Let ook op de informatieve zakjes!

--

Nieuwe dag, nieuwe avonturen! Na mijn vrije dag gisteren was het vandaag alweer tijd voor een dagje nuttig veldwerk. Uiteindelijk was het helemaal niet zo nuttig (we zijn wat metingen gaan doen aan een brug, eigenlijk net hetzelfde als vorige zaterdag, maar ik had ni echt een bijdrage bij het meten dus het was redelijk loos da’k daarvoor om half 8 moest opstaan). Achja, het weer was mooi en tis ni da ik direct iets anders te doen had, dus ik klaag niet. Kheb dan maar wa foto’s van de metingen getrokken.
Onderweg stopten we ineens omdat de mannen wa roadkill hadden zien liggen op de weg, en ze wilden het precies eens van dichter gaan bekijken. Twas een soort wasbeer denk ik, en ze vonden het precies plezant om er met ne stok in te porren, grappig zicht wel! Uiteraard kwamen er direct redelijk wa mensen rondstaan, zoals bij zo goed als alles da hier gebeurt:).

Rond de middag hebben Endalkachew, Daniel en ik ons verplaatst naar het oosten van het catchment, om enkele stalen te verzamelen net na de krachtcentrale die bij de stuwdam hoort. Na die dam is er een tunnel van 9km lang gebouwd, en die tunnel komt aan in een behoorlijk diep kloofdal (Het leek een beetje op de Ardeche eigenlijk, maar wel minder smal). Redelijk indrukwekkend, maar op de foto kunt ge helaas ni echt goe zien hoe groot het wel was.

Om daar te geraken moesten we wel toestemming hebben van één of andere hoge piet van dieje energieleverancier, en het zetten van een handtekening duurt hier blijkbaar toch net dat ietsje langer dan in België. Nuja, het zonneke scheen nog steeds dus who gives a damn :).
Als de papieren eindelijk in orde waren kon de afdaling beginnen, en eenmaal beneden gekomen kregen we gezelschap van 2 bewapende guards (machinegeweer en al, we moesten maar eens proberen om iets uit te steken he). Die mannen waren precies wel content om ook eens een levende ziel te zien, da moet een saai jobke zijn amai! Achteraf gezien heb ik wel wa spijt da’k ni heb gevraagd  voor ne foto met zo’n geweer, maar daar had ik helaas ni aan gedacht.

De stalen waren rap genomen, waardoor we rond 2u al terug in Jimma waren (lees: time for mango juice). Den Daniel kan ook wel altijd iets meer als er ne camera in de buurt is:)

’s Avonds hebben we Massive music quiz gespeeld, een online spel waarbij ge zo snel mogelijk liedjes moet raden! Heel verslavend maar gelukkig ook heel plezant, zeker in combinatie met een ananaslikeurtje.

Vandaag is trouwens ook den eerste minister van het land gestorven (in België, what are the odds), waardoor het hele land in zware rouw is. Op TV zijn heel de tijd (echt permanent, uren aan een stuk) foto’s te zien van dieje mens, soms eens afgewisseld met massa’s wenende mensen. Een beetje Noord-Koreastyle zelfs! De mensen hier zien er precies toch niet zooo erg van af, maar één van de dingen die wel opvallen is dat alle vlaggen halfstok hangen. Helaas hebben ze hier ook de gewoonte om bij zo’n sterfgevallen te luisteren naar heel scherpe fluitmuziek, en dat blijkbaar 24/24 en overal waar ge komt. Da wilt dus zeggen: op elke radiozender, in elk café, restaurant,  huis, zelfs in onze blok staat het ergens op (God weet waar, maar ge hoort het wel), ik kan u zeggen da da ni echt het meest rustgevende slaapgeluidje is:). Maar twas blijkbaar wel echt ne goeie mens heb ik gehoord, dus tonen we maar begrip en hopen we dat het snel zal voorbij zijn. De eerste bisschop van de moslimgemeenschap is trouwens ook gestorven deze week, en de vooruitzichten voor de president zouden ook ni echt rooskleurig zijn. We wennen dus best maar wat aan het gefluit!

--

Woensdag zijn we al om 8u vertrokken, want het was de bedoeling om landslides te zoeken in het uiterste noordoosten van het catchment (bijna 2u rijden). Onderweg heeft het echt enorm geregend, dus ik had er niet echt veel zin in, maar toen we eindelijk daar waren was het bijna droog. We hebben dus geluk gehad! Het was een stevige wandeling (een 4u gestapt denk ik), maar kheb goe gebabbeld met Endalkachew over verschillende onderwerpen (echt nog wel nen interessante mens eigenlijk, ik kom er wel mee overeen:)). We zijn helaas maar één landslide tegengekomen vandaag, maar het was wel een gigantisch exemplaar! Één van de meest indrukwekkende dingen da’k hier al gezien heb.


De gids die we vandaag meehadden kon voor de verandering eens een beetje Engels, dus daar heb ik ook wel wa mee kunnen praten. Hij kon bijna ni geloven da België zo plat is, was grappig:). Toen we bijna terug aan de jeep waren (de chauffeur blijft trouwens heel de dag in de auto liggen) verdween hij ineens om iets later terug te komen met een paar bloempjes die em geplukt had voor zijn vrouw. Tzijn romantische mensen, die Ethiopiërs :)

Vanavond hebben we ni echt veel meer gedaan, omdat het terug keihard is beginnen regenen (al een paar uur nu, de waterputten zullen ondertussen al wel vol zitten denk ik). Gelukkig heeft Bram wa gezelschapsspellekes bij, waardoor we de avond hebben gevuld met het verhandelen van koffie- en chilibonen. Een spel in Afrikaans thema dus:).
Morgen heb ik een dagske verlof blijkbaar, vrijdag is er terug nen auto dus dan zetten we onze zoektocht naar landslides verder. Zaterdag komt er hoog bezoek uit België (hij komt, hij komt!), ze hebben hier zelfs de fontein terug gevuld dus ik veronderstel dat die vanaf zaterdag terug zal aangaan:). Ik ben eens benieuwd!

Slaapwel

Eerste weekend

Het plan was om vrijdag om half 9 te vertrekken voor een dagje veldplezier, maar om 8.28 kregen we telefoon dat de chauffeur toch niet echt beschikbaar was, waardoor de geplande dag niet doorging. Jammer wel, want ik had nog wel zin in een dagje wandelen, maar oké: een verlengd weekend is ook niet slecht natuurlijk. Ik heb mijne boek uitgelezen, mijn data ingegeven, een beetje rondgewandeld op de markt en dan een terraske gedaan met Annelies en Davy, en voor we het wisten was de dag al om. ’s Avonds hebben we mijn kamer helemaal herschikt, en hebben we ne grote sofa gemaakt met matrassen uit de ander kamers, om zo ne gezellige filmavond te doen. Het was leuk, en het was ook wel welkom want ik had vrijdag voor het eerst een dipke (‘wa ga ik hier nog 6 weken doen?’). Chanceke da het ook snel over was:)

--
Endalkachew had vrijdag nog wel kunnen regelen dat we zaterdagvoormiddag nog op het terrein konden gaan (kheb het echt getroffen met dieje joeng precies, één van de betere begeleiders als ik naar de anderen kijk). We zijn naar een meetstation (eigenlijk gewoon een brug:)) geweest, en ik heb eens kunnen zien hoe ze elke dag de sedimentconcentratie en de stroomsnelheid van de rivier meten (pretty basic, we hebben daarom 10 stalen genomen om eens te kijken wat de fout op de metingen is, ik ben eens benieuwd!).
We hebben ook een veel gedetailleerdere meting van de stroomsnelheid gedaan, met een speciaal soort kraan die eerst nog helemaal ter plekke gemonteerd moest worden.

 

Ze lieten een zwaar gewicht met een molentje erop in het water zakken, en per rotatie van de molen hoorden ze één klik via een oortje.

 Ik was verbaasd over hoe gedetailleerd ze die metingen doen, maar aangezien het maar 2 keer per jaar gebeurt is het ook niet echt superbruikbaar. Nevertheless, het was leuk om eens te zien :). De voormiddag was echt nog wel plezant, ik begin de chauffeur en de andere begeleiders ook wa te kennen en die mannen zijn ook nog wel lachen eigenlijk! Het was wel minder dat ik bij het inladen van de jeep mijne rug wa geforceerd heb, waardoor ik nu al twee dagen met redelijk wa pijn rondloop. Hopelijk gaat da over, tis alleszins toch al gebeterd ondertussen (zondagavond).
In de namiddag was het eerst gepland om een meer te gaan bezoeken, maar omdat het weer wat tegenviel is dat plan naar volgende week verschoven. Aangezien ik ni echt veel waard was door mijne rug (en ook door het tropische onweer) was het ne behoorlijk tamme namiddag (filmke en gezelschapsspellekes), en de geplande party is er ’s avonds ook ni echtvan gekomen. Oh well, volgende week dan maar:)
--
Zondagochtend hebben we de bus naar Seka genomen, om daar de Seka Falls te bezoeken. De combinatie van zondag + einde van de ramadan zorgde er precies voor dat er niemand in Seka iets te doen had, waardoor er achter ons een groep mensen liep die zo groot was dat ze niet zou misstaan op de Diestsesteenweg richting Scherpenheuvel.

Als we vandaag iedereen die ‘you, give money’ zei nen euro zouden gegeven hebben, was het BNP van Ethiopië waarschijnlijk verdubbeld:). Iedereen wou precies onze gids zijn, waardoor ze zoveel lawaai maakten dat de bavianen direct wegliepen.  Gelukkig hebben we toch nog een glimp kunnen opvangen!

Er waren zelfs kinderen mee die met stokken de anderen wegsloegen, omdat ze dan dachten meer kans te hebben op een beloning. Only in Africa:) De watervallen waren echt wel heel mooi, zeker met het stralend weer erbij, maar de omstandigheden errond hebben het wel een beetje verpest eigenlijk. Volgende keer moet er toch maar een Ethiopische vriend meegaan, dan hebt ge daar blijkbaar veel minder last van. Achja, al doende leert men he!

Bram, Annelies en ik zijn na een uurtje teruggegaan, omdat het niet echt duidelijk was wanneer de laatste bus terugreed, en Kewan en Davy zijn nog wat langer in Seka gebleven. Achteraf gezien hebben ze nog wel heel coole dingen gezien (ze zijn op de waterval zelf geraakt, hebben wilde orchideeën gezien, nog 2 soorten apen, een stukje mangrove-achtig bos, maar op de moment zelf waren we alle drie blij om ‘rustig’ op de bus naar Jimma te zitten. Rustig, tussen aanhalingstekens, want een rit over zone hobbelige weg met een buske dat maar half aan elkaar hangt is ni echt comfortabel, maar we werden tenminste al nimeer behandeld als wandelende geldzakken. Eenmaal terug zijn we een mangosapke gaan drinken (echt goei spul), en daarna zijn we met zen allen iets gaan eten  in een redelijk deftige keet, toch wel de volle 2 euro per persoon betaald! Heerlijk:)

Morgen terug verlof, misschien ga ik eens op zoek naar het bureau van Ethiopian Airlines. We'll see:)

On the field!

Woensdag zijn we voor de eerste keer naar het veld geweest, en het was direct een stevig dagske. Uiteraard  vertrok de auto een half uur later dan afgesproken, maar omdat het zonneke scheen was dat niet zo’n ramp. Blijkbaar loopt mijn veldwerk behoorlijk samen met dat van Davy (een Bio ingenieur uit Gent), wat leuk is omdat ik dan toch nog af en toe wat Nederlands kan praten. Nadat we wat brood en bananen gekocht hebben zijn we naar het gebied rond het dorpje Dedo getrokken (ten zuidwesten van Jimma (het rode sterretje op de kaart)), waar ook Nils enkele jaren geleden zijn veldwerk heeft gedaan.

 We hebben een hele dag gewandeld, en onderweg behoorlijk wat interessante en mooie dingen gezien. Het was wel behoorlijk zwaar, aangezien het eigenlijk bijna de hele tijd (steil) bergop wandelen was, maar gelukkig hebben we toch al enkele metingen kunnen doen.

 

 Ondanks de  dreigende wolken is het (gelukkig) droog gebleven.

Onderweg was er wel effe paniek -ik was mijn notaboekje ergens vergeten- maar gelukkig heb ik het nog teruggevonden! Voor de rest verliep alles vlekkeloos, we hebben het veldwerk afgesloten met een plaatselijke snack, die verdacht veel op smoutebollen leek. Ik voelde me efkes op de foor!

Op de weg naar huis ben ik in slaap gevallen in de jeep (wat een behoorlijke prestatie is aangezien we met 4 (+2 rugzakken) op een krappe achterbank zaten, en omdat de weg ongelofelijk bouncy is), maar ik was blijkbaar toch redelijk kapot. ’s Avonds hebben we ons geïnstalleerd in het tuintje van de universiteit, en we kregen al snel het gezelschap van een familie apen, wat vooral Davy geweldig leek te vinden!

 

Daarna zijn we op zoek gegaan naar Pizza, maar uiteindelijk ‘was er vandaag geen pizza’ in het hotel waar we gingen eten, dus is het toch maar (alweer) Injerra geworden.

--

Donderdag was meteen de tweede dag van mijn veldwerk, maar vandaag hebben we veel minder gewandeld. We vertrokken om half 9 (deze keer echt), en we hebben een toerke gedaan doorheen het hele rivierbekken (tot voorbij de dam). Dat wil zeggen: (veel) minder wandelen, maar wel een crazy autorit! (140 rijden waar ge 60 moogt enzo, door klein dorpkes, echt zot). Doorheen het rivierbekken zouden er wat Sediment yield-meetstations zijn (die meten hoeveel jeir er in het water zit), en die gingen we vandaag bezoeken. Blijkbaar is een brug waarvan elke dag iemand een plastieken fles in het water laat zakken hier al een meetstation :).  Een van de dagen ga ik testen wat de fout is op die metingen, ik ben eens benieuwd! Gelukkig zijn we ook enkele landslides tegengekomen, waardoor mijn dataset toch weer wat aangevuld is.

 

(Getrokken van op de scarp van de landslide (bovenaan dus). Let op de elektriciteitspalen die behoorlijk scheef staan)

In de namiddag zijn we wat gaan rondwandelen in de stad, het was goei weer dus ik dacht: kga in marcelleke, maar da was toch ni mijn beste plan precies, blote armen is toch nog een stap te ver:) Chance da'k nog een t-shirt meehad. We zijn nog wa terraskes gaan doen en dan iets gaan eten in een nieuw restaurantje (Injerra met vis gegeten vandaag, tis eens iets anders).
Op de weg naar huis zijn we nog eens gestopt in onze stamkroeg(eigenlijk een paar golfplaten die tegen elkaar staan, maar soit), waar ge belachelijk goedkope shotjes kunt krijgen. Onder het motto ‘alez, nog ene’ hebben we daar met 5 iets besteld. Het duurde maar nen halve minuut of er begonnen een paar Ethiopische zuiplappen tegen ons te zeveren, wa wel behoorlijk lache was aangezien die mannen maar 5 woorden engels kunnen, en ons Amhaars ook ni echt denderend is. We hebben ze geleerd hoe ze een vuistje moeten geven, en dan lieten zij ons wa van hunne favoriete muziek horen (Rihanna, justin Bieber, shieat). Kheb dan maar wa osschotse rap opgezet (de Bram, Bioloog uit Leuven, kon zaterdag ook helemaal meerappen), en da vonden ze blijkbaar zo geweldig da hij me bijna gesmeekt heeft om het door te sturen. Als er nu iemand naar dieje joeng belt, kan iedereen hier de Cliff zijn vettige texte horen, want hij heeft het direct als beltoon ingesteld! 0917499414 is zijne nummer voor de geïnteresseerden!
Morgen terug vroeg op, we gaan weer een hele dag wandelen! Ik kijk al uit naar het weekend:)
Slaapwel

Chilly Tuesday

Eerste hele dag in Jimma, eerste keer wakker worden om half 7 door het licht. Ik denk dat ik morgen maar eens op zoek ga naar zo’n grote tropische bladeren, dan kan ik junglegordijnen maken! Chilly dagje vandaag, kheb in de voormiddag eerst rustig ontbeten en dan wa gelezen in de Hunger games op het terras (onder ne gigantische boom). Goei boekske, maar na twee dagen is hij wel al bijna uit, zonde.

 Na het middageten zijn we met een aantal eens gaan rondwandelen in Jimma stad. Twas gezellig, we zijn wat standbeelden en winkeltjes gaan bekijken en zijn daarna een terrasje gaan doen op een dak van een winkel met nog wel een 'mooi' uitzicht.

Kwas wel de tijd een beetje uit het oog verloren, waardoor ik bijna te laat was voor mijn afspraak met Endalkachew. Ik heb dan maar het laatste stuk naar de campus gelopen, maar bergop lopen op 1700m hoogte valt toch ferm tegen blijkbaar :). Kwas uiteindelijk wel relatief op tijd, en we hebben afgesproken dat we morgen al op het veld gaan, wat echt wel snel is in vergelijking met de andere Vlamingen die hier zitten. Hij duidde een wandeltraject aan op mijn kaart dat hij morgen graag wou doen, maar aangezien het over een wandeling van 60km gaat, veronderstel (hoop) ik dat hij het een beetje fout ingeschat heeft. Nuja, we zien wel morgen. Kheb in elk geval al een tros (mini)bananen gekocht als middageten, morgenvroeg ga’k nog eens langs bij de ‘bakker’ (lees: ne kerel dieje brood verkoopt door een klein vensterke:))

Matthias (nen doctoraatsstudent die hier ook op de gang zit) heeft een paar dagen geleden ne bal gekocht, en omdat het vandaag redelijk droog is gebleven (regenseizoen, weet je wel), zijn we in de late namiddag nog een balleke gaan trappen (kwestie van me toch wa voor te bereiden op het nieuwe seizoen bij de KMNS). Het ging ni echt super, aangezien het gras bijna ne meter hoog staat, maar we hebben ons toch geamuseerd! Normaal gingen ze het vorige week afrijden, maarja, this is Africa he :).

’s Avonds zijn we samen iets gaan eten (heel gelijkend op de vorige maaltijden, maar toch net iets anders), ik begin toch al een beetje meer te wennen aan sommige smaken. Kbegin ook al een beetje Amhaars te leren: het zinneke ‘And Gorgis’ komt overeen met ‘veu maa e pinke’. First things first dus, haha. Achteraf zijn we nog ergens een minicafé/-barak binnengewandeld, omdat er daar leuke muziek opstond (op veel plaatsen eigenlijk, is wel plezant). Daar hebben we nog iets gedronken dat op pastice leek, en ook een groen drankje dat veel weg had van tandpasta, voor de volle 3birr per glas (=15 cent). Kunde ni voor sukkelen als ge het mij vraagt, daar gaan we zeker nog eens terug!:)

Nu slapen, want morgen een drukke dag, met hopelijk veel landslides en weinig regen! Fingers crossed:)

Op weg

Eindelijk is het zover, ik ben officieel onderweg naar Ethiopië. De voorbije 11 dagen in Ham waren echt geweldig plezant, maar omdat ik zaterdagavond toch behoorlijk afgemat was, zag ik een beetje tegen mijn vertrek op. Gelukkig is dat ondertussen al veranderd, eindelijk zijn al die voorbereidingen achter de rug en kan het avontuur beginnen.
Na Aarschot Feest gisteren deed het (uiteraard) redelijk veel zeer om vanmorgen uit mijn bed te geraken, maar het is me toch gelukt om op tijd (zelfs te vroeg, maakt da mee) in de luchthaven te zijn. De vlucht naar Cairo had zo’n 20 min vertraging, maar verliep voor de rest heel vlot (zonsondergang van boven de wolken heeft wel iets).

Op het vliegtuig heb ik kennis gemaakt met Ayman, mijn Egyptisch-Belgische buurman die een restaurant uitbaat vlak bij de Naamsepoort in Leuven, ‘Come Again’ heet het. Kleine wereld! Ik heb met hem afgesproken dat ik zeker eens ging langskomen als ik terug in België ben, ik ben eens benieuwd :).
Voor de moment zit ik dus in de luchthaven van Cairo, iets langer dan gepland want mijn vliegtuig heeft iets meer dan een uur vertraging. Kben dan maar eens een typisch Egyptisch gerecht gaan eten, een ‘Whopper menu’ heette het denk ik (als mijn Arabisch me niet in de steek laat). Ni slecht ;)
--
Ook op de volgende vlucht liep alles goed, en zelfs mijn bagage is mee aangekomen in Addis. De sfeer op de luchthaven was redelijk kil, maar dat had waarschijnlijk wel iets te maken met het uur waarop ik geland ben. Er waren niet veel mensen, maar met de muggen heb ik wel al kennis gemaakt:) korte broek aandoen en dan ’s nachts aankomen is niet zo’n goed plan.

Daarna heb ik een taxi gepakt richting het busstation dat Endalkachew (mijn lokale promotor) me had aangeraden (uiteraard dik afgeript door de chauffeur maarja ik had ni veel keuze). Ik was nog net op tijd voor de bus richting Jimma, die op papier een 4u onderweg zou zijn.
We zijn nu 8u later en ik ben eindelijk aangekomen in Jimma. De eerste helft van de rit viel goed mee (2 plaatsen voor mezelf, en een hele tijd kunnen slapen), maar tijdens de theepauze (€0.10 voor een theeke, sweet) heb ik wat gepraat met ene Isaac, die blijkbaar ook op de bus zat. Op zich niks mis mee, vriendelijke joeng, maar hij vond mij precies ook wel vriendelijk want hij besloot naast mij te komen zitten voor de volgende 4u. Weg been (en adem-) ruimte! Gelukkig maakte de Ethiopische film met arabische ondertitels veel goed :). Onderweg  zijn we ook mooie vogeltjes, aapjes, een accident, prachtige landschappen en een zwerm gieren naast de weg tegengekomen.

Na die rit kwam ik aan in Jimma. Heel arme en modderige stad op het eerste zicht, maar ik heb nog maar één straat gedaan dus ik kan me er nog niet helemaal over uitspreken. Wie weet zit ik wel fout.. Het terras waar ik nu op zit (in het Central Hotel) is wel de moeite, palmbomen en zwembad en wa mooie bloemen, ni slecht dus. Ik ga wel verblijven op de campus van de universiteit, ben eens benieuwd!

--
Kheb een kamer gekregen met 6 bedden, kussens hebben ze hier wel nog ni uitgevonden precies, maar daar vinden we wel iets op:) Ik lig op de gang met nog wat mensen van Gent en Leuven, dus da’s wel ne dikke meevaller! Zeker omdat die hier al efkes zijn en dus al wel een paar plaatskes kennen. Ik heb een rondleiding gekregen op de campus en het is hier toch echt wel de moeite, heel groen en open! Tis hier ook ni erg als ge eens 5 minuten te laat bent, dus da valt ook mee voor mij :)

--
Net terug van een restaurantje, typisch Ethiopisch gegeten en gedronken (deze keer echt) voor minder dan €2, en twas nog lekker ook! Dikke meevaller dat de anderen de stad al redelijk goed kennen + zich verstaanbaar kunnen maken in het Amhaars (daar kunde echt niks van maken).
Morgen ga ik met Endalkachew eens bekijken hoe we mijn onderzoek gaan aanpakken, ik ben eens benieuwd. Hopelijk hangt mijn muskietennet een beetje deftig op, zodat ik toch ni téveel gestoken word deze nacht.
Fingers crossed!