Eerste weekend

Het plan was om vrijdag om half 9 te vertrekken voor een dagje veldplezier, maar om 8.28 kregen we telefoon dat de chauffeur toch niet echt beschikbaar was, waardoor de geplande dag niet doorging. Jammer wel, want ik had nog wel zin in een dagje wandelen, maar oké: een verlengd weekend is ook niet slecht natuurlijk. Ik heb mijne boek uitgelezen, mijn data ingegeven, een beetje rondgewandeld op de markt en dan een terraske gedaan met Annelies en Davy, en voor we het wisten was de dag al om. ’s Avonds hebben we mijn kamer helemaal herschikt, en hebben we ne grote sofa gemaakt met matrassen uit de ander kamers, om zo ne gezellige filmavond te doen. Het was leuk, en het was ook wel welkom want ik had vrijdag voor het eerst een dipke (‘wa ga ik hier nog 6 weken doen?’). Chanceke da het ook snel over was:)

--
Endalkachew had vrijdag nog wel kunnen regelen dat we zaterdagvoormiddag nog op het terrein konden gaan (kheb het echt getroffen met dieje joeng precies, één van de betere begeleiders als ik naar de anderen kijk). We zijn naar een meetstation (eigenlijk gewoon een brug:)) geweest, en ik heb eens kunnen zien hoe ze elke dag de sedimentconcentratie en de stroomsnelheid van de rivier meten (pretty basic, we hebben daarom 10 stalen genomen om eens te kijken wat de fout op de metingen is, ik ben eens benieuwd!).
We hebben ook een veel gedetailleerdere meting van de stroomsnelheid gedaan, met een speciaal soort kraan die eerst nog helemaal ter plekke gemonteerd moest worden.

 

Ze lieten een zwaar gewicht met een molentje erop in het water zakken, en per rotatie van de molen hoorden ze één klik via een oortje.

 Ik was verbaasd over hoe gedetailleerd ze die metingen doen, maar aangezien het maar 2 keer per jaar gebeurt is het ook niet echt superbruikbaar. Nevertheless, het was leuk om eens te zien :). De voormiddag was echt nog wel plezant, ik begin de chauffeur en de andere begeleiders ook wa te kennen en die mannen zijn ook nog wel lachen eigenlijk! Het was wel minder dat ik bij het inladen van de jeep mijne rug wa geforceerd heb, waardoor ik nu al twee dagen met redelijk wa pijn rondloop. Hopelijk gaat da over, tis alleszins toch al gebeterd ondertussen (zondagavond).
In de namiddag was het eerst gepland om een meer te gaan bezoeken, maar omdat het weer wat tegenviel is dat plan naar volgende week verschoven. Aangezien ik ni echt veel waard was door mijne rug (en ook door het tropische onweer) was het ne behoorlijk tamme namiddag (filmke en gezelschapsspellekes), en de geplande party is er ’s avonds ook ni echtvan gekomen. Oh well, volgende week dan maar:)
--
Zondagochtend hebben we de bus naar Seka genomen, om daar de Seka Falls te bezoeken. De combinatie van zondag + einde van de ramadan zorgde er precies voor dat er niemand in Seka iets te doen had, waardoor er achter ons een groep mensen liep die zo groot was dat ze niet zou misstaan op de Diestsesteenweg richting Scherpenheuvel.

Als we vandaag iedereen die ‘you, give money’ zei nen euro zouden gegeven hebben, was het BNP van Ethiopië waarschijnlijk verdubbeld:). Iedereen wou precies onze gids zijn, waardoor ze zoveel lawaai maakten dat de bavianen direct wegliepen.  Gelukkig hebben we toch nog een glimp kunnen opvangen!

Er waren zelfs kinderen mee die met stokken de anderen wegsloegen, omdat ze dan dachten meer kans te hebben op een beloning. Only in Africa:) De watervallen waren echt wel heel mooi, zeker met het stralend weer erbij, maar de omstandigheden errond hebben het wel een beetje verpest eigenlijk. Volgende keer moet er toch maar een Ethiopische vriend meegaan, dan hebt ge daar blijkbaar veel minder last van. Achja, al doende leert men he!

Bram, Annelies en ik zijn na een uurtje teruggegaan, omdat het niet echt duidelijk was wanneer de laatste bus terugreed, en Kewan en Davy zijn nog wat langer in Seka gebleven. Achteraf gezien hebben ze nog wel heel coole dingen gezien (ze zijn op de waterval zelf geraakt, hebben wilde orchideeën gezien, nog 2 soorten apen, een stukje mangrove-achtig bos, maar op de moment zelf waren we alle drie blij om ‘rustig’ op de bus naar Jimma te zitten. Rustig, tussen aanhalingstekens, want een rit over zone hobbelige weg met een buske dat maar half aan elkaar hangt is ni echt comfortabel, maar we werden tenminste al nimeer behandeld als wandelende geldzakken. Eenmaal terug zijn we een mangosapke gaan drinken (echt goei spul), en daarna zijn we met zen allen iets gaan eten  in een redelijk deftige keet, toch wel de volle 2 euro per persoon betaald! Heerlijk:)

Morgen terug verlof, misschien ga ik eens op zoek naar het bureau van Ethiopian Airlines. We'll see:)