Zondag ben ik in de voormiddag op zoek gegaan naar een landslide in de buurt van de campus (nuja in de buurt…). Ik had hem een aantal dagen geleden gespot met de verrekijker, en omdat er vandaag toch geen auto beschikbaar was ben ik er samen met Mituku te voet op uitgetrokken. Hij kent het gebied waar we heen gingen heel goed, aangezien hij daar is opgegroeid, dus wanneer hij bevestigend antwoordde op de vraag “do you know which landslide I mean?”, ging ik er dus van uit dat dat effectief het geval was. Niet dus. Heel de voormiddag gewandeld op verrassend zwaar terrein zonder iets te vinden, da’s ook ni alles natuurlijk. Slechte communicatie dus, het feit dat zijn Engels niet optimaal is heeft er waarschijnlijk wel iets mee te maken. Hij is wel altijd heel goedgezind, en hij heeft ook absoluut geen probleem met lange werkdagen (in tegenstelling tot de meeste Ethiopiërs). Tis ne goeie joeng, maar het was toch ni echt goe voor mijn humeur, haha:). Een Engelse zin die hij trouwens wel kent is: “There is no other way”. Chance dat er nog een tienjarig kind met een machete was om de ‘brug’ (2 stenen die onmogelijk ver uit elkaar lagen) iets meer bereikbaar te maken. Avontuur alom!
Oké, de voormiddag was niet echt geslaagd, maar vandaag zat ik eigenlijk thuis met mijn gedachten. Omdat er geen internet was op onze campus, moest ik me naar de andere kant van de stad verplaatsen om zo virtueel aanwezig te zijn op de leidingsverdeling in Rillaar. Twas wel grappig om te doen, en ik ben ook tevreden met het resultaat. Ik heb een gemotiveerde ploeg bezig gehoord, en zie het al zitten voor volgend jaar:). Maar da’s top secret, dus shht!
Maandag, dinsdag en woensdag ben ik weer een hele dag op het terrein geweest. Kort samengevat (niet zoveel tijd vandaag): maandag was oké, dinsdag was frustrerend maar uiteindelijk nog wel oké en woensdag was heel productief. Op het veld hebben we maandag ook weer een aapje gezien, maar deze keer was het niet zo vrolijk!
Endalkachew wist te vertellen dat dit gedaan wordt om de andere apen af te schrikken. Leukleuk:) Dinsdag hebben we door een misverstand echt belachelijk lang in de auto gezeten (meer dan 5u), en omdat Endalkachew niet mee was kon niemand mij tegoei uitleggen wat er gebeurde, waardoor ik ‘mijn kas opgefret heb’:). Gelukkig hebben we de dag nog kunnen afsluiten met een paar goede metingen, waardoor het toch niet helemaal verloren was, maar toch viel het wat tegen. Vandaag hoorde ik dat we normaal een nieuwe weg gingen bezoeken, maar omdat er een brug was ingestort konden we die plaats niet bereiken. Achja.
Asnaki, onze chauffeur van deze week, was in een vorig leven trouwens een visser, en het zit duidelijk nog in zijn bloed! Hij had zijn zelfgemaakte vislijn mee, en altijd als we in de buurt van een rivier stopten moesten we hem na onze tocht gaan zoeken in de oevers. Hij heeft wel niks gevangen, jammer:).
Vandaag was (gelukkig) nog een productieve dag, zodat ik toch met een gerust gevoel op vakantie kan vertrekken. We hebben een paar hele mooie sites bezocht (nuja, ni zo mooi voor de mens die heel zijn land ziet wegschuiven, huis incluis, maar voor mijn onderzoek wel natuurlijk) in Dedo, tot op 2700m.
Ik was tot op de rand van de grondverschuiving gewandeld, en opeens schoof de grond onder mijn voeten weg, wa uiteraard wel effe verschieten was. Als bij wonder overleefde ik het (om te lachen he mama;)), en het leverde een mooie illustratie van mijn onderzoek op. Op de foto kunt ge zien dat de sedimentlading van de rivier fel toeneemt vanaf de plaats die net geactiveerd werd, en het materiaal dat in suspensie wordt gebracht (de kleinste deeltjes), zullen niet makkelijk terug neerslaan. Ge kunt het een beetje vergelijken met ne lepel koffie, die heel uw tas zwart kleurt. Na heel lang zal uwe koffie terug bezinken (veronderstel ik:)), maar als ge er blijft in roeren gaat da ni gebeuren omdat de koffie dan opgelost blijft.
Toe we terug bij de auto kwamen zaten er ineens allemaal onbekenden op de achterbanken, Asnaki had ze beloofd om ze mee te nemen naar het volgende dorp. Ni zoveel moeite voor ons, en toch maar mooi een paar uur wandelen uitgespaard voor de mannen.Ze waren content, zeker als we er ne foto van trokken!
Oh ja, vanochtend was er trouwens een aapke naar een ingang in mijn kamer aan het zoeken. Jef heeft enkele dagen ook bezoek gehad van een behaarde vriend, en die dag lagen al zijn bananen (of toch de schillen) verspreid over de campus:)
Goooeeeew da was het verhaal voor deze week. Ni zo heel veel speciaals, maar da gaat volgende week zeker anders zijn! De meiskes zijn sinds gisteren terug, en ze vertelden ons dat het echt geweldig leuk was geweest. Lekker eten, prachtige landschappen, nijlpaarden, krokodillen, zachte bedden en nog veel meer van dat moois. Morgenavond rond deze tijd sta ik in Arba Minch onder een warme douche, wat toch wel één van de dingen is die ik na een maand begin te missen. Hier moet ik mezelf altijd oppeppen om onder die ijskoude straal te gaan staan, dus dat gaat deugd doen morgen!
Eerst wel om half 6 opstaan, beikes. Maarja, no pain, no gain!
Slaapwel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten