Zondagavond gingen we met z’n allen naar de vuilnisbelt, omdat daar rond zonsondergang wel eens hyena’s gezien worden. Om daar te geraken moesten we blijkbaar de (nieuwe, nog ongebruikte) landingsbaan van de luchthaven oversteken, wat best wel een indrukwekkend zicht was.
Overal hier lopen paden willekeurig door velden, tuinen, huizen en zelfs over landingsbanen, wat eigenlijk nog wel handig is. Vele plaatsen zijn moeilijk (lees: niet) te bereiken met de auto, maar door de oneindige wirwar aan paadjes kan je zo goed als overal te voet geraken. Alez, als ge er niet teveel mee inzit om vuile schoenen te krijgen natuurlijk, want modder hebben ze hier met hopen:).
Goed, de hyena’s waren blijkbaar niet zo moeilijk te vinden als eerst gedacht, joepie! We hebben er zeker een tiental gezien, echt wel eens plezant om zo’n dieren in het ‘wild’ te zien. De terugweg was donker, maar gelukkig werden we gegidst door honderden vuurvliegjes. Coolcoolcool.
--
Omdat nieuwjaar steeds dichterbij kwam, was er op maandag uiteraard niet teveel te doen op de campus dus zijn we naar de markato gegaan, om eens de toerist uit te hangen. De belangrijkste koop van de dag was een nieuw T-shirt, waarvan de verkoper me verzekerde dat het 100% echt was.
Omdat het lekker warm was, besloten we van de gelegenheid gebruik te maken om een terraske te doen in t-shirt op oudjaar. Want zeg nu zelf, da is nu ook ni iets da ge elk jaar kunt doen he:).
Ook al wordt het nieuwe jaar hier op een andere manier gevierd dan thuis (intiem familiesamenzijn hier vs. Dikke feest thuis), toch hebben we ons heel goed geamuseerd! We hebben kennis gemaakt met de lokale Sischa, of waterpijp, die verbazend goed op de Europese variant lijkt. Alleen het water was een beetje gekleurd, maar het is beter om daar geen vragen bij te stellen denk ik. Niemand is ziek geworden, dus no problem!
De rest van de avond-nacht hebben we spellekes gespeeld in de dorms, en het was echt geweldig leuk (slogan van de avond was trouwens FEHEK:)). Tegen het einde van de nacht werd er een boek kaarten bovengehaald, en zoals sommigen wel weten, zitten er 4 azen in zo’n boek…
--
Als gevolg van een aas maandagavond moest ik vandaag de hele dag op mijn blote voeten lopen, wat wel behoorlijk tegenviel :). Daarbij heb ik tegenwoordig ook een snor, ook al een gevolg van de oudjaarspelletjes. Nuja, gewed is gewed he!
Het was een heel rustige dag, wat waarschijnlijk wel iets te maken had met de avond ervoor, maar het was ook de laatste dag dat we allemaal samen in Jimma waren. Fran, Annelies, Eveline en Bram vertrokken woensdagochtend heel vroeg op rondreis naar de Rift Valley, waardoor het opeens heel wat stiller zou worden in onze gang. Jammer wel, de voorbije week was veruit de leukste tot nu toe eigenlijk en tis heel spijtig dat die tijd gedaan is. Great team:)
Het doet een beetje denken aan het einde van bivak eigenlijk, alleen zijn we nu al een volle maand samen ‘op kamp’. Nuja, we zullen ons nog wel heel goe amuseren, daar niks van, maar het is toch een beetje een wrang gevoel. Matthias is woensdag ook vertrokken naar Zuid-Afrika voor twee weken, om zijn broer te bezoeken, dus voorlopig zijn enkel Davy, Jef en ikzelf overgebleven. Maar ik klaag ni hoor, volgende week gaan wij met z’n drieën naar de Rift Valley, dus da’s ook al iets om heel fel naar uit te kijken! Omdat het hier nu zo kalm is, kan ik dezer dagen ook heel goe voor mijn thesis werken (want ja, dat gebeurt ook nog af en toe:))
--
Donderdag en vrijdag ben ik tweemaal een hele dag op het veld geweest, en Jef is de beide keren met mij meegegaan omdat hij graag het platteland eens wou verkennen, en ook wel omdat hij niets beters te doen had:). Vooral donderdag hebben we veel kunnen doen, en twas uiteraard ook plezant dat er iemand mee was waar ge Nederlands mee kunt praten. Toffe knul;) Ook ne grote Southpark-fan trouwens, wat zeker een pluspunt is! (ja, da is nen hoed gemaakt van bladeren, en ja da is zalig:))
Onderweg zijn we ook een hol van een stekelvarken tegengekomen, ik wist ni dat da hier zat maar aan de stekels die we gevonden hebben te zien, zit het hier duidelijk wel. In het terugkeren zijn we nog eens gestopt aan de luchthaven, om van wat dichter te kijken naar de kleine antilopes die daar zitten. Op het domein geraken was gelukkig weer geen probleem, aangezien de hekken kapot zijn, en ook het vinden van die dieren bleek totaal niet moeilijk. Mooi einde van een productieve dag!
--
Vrijdag vertrokken we een uur te laat, omdat de driver blijkbaar nog langs het tankstation moest passeren. Kheb hier al geleerd om me daar ni teveel in op te jagen, heeft toch geen nut, maar vandaag wou ik graag behoorlijk ver rijden, dus da was behoorlijk frustrerend. Daar kwam nog eens bij dat onze (bejaarde) chauffeur een maximumsnelheid van 80km/u aanhield (tov. 140 bij de anderen), wat ervoor zorgde dat we véél te lang gereden hebben voor het werk dat we konden doen. En alsof dat nog niet genoeg was, besloot hij dat hij toch niet genoeg benzine had om helemaal tot op het eindpunt te rijden (ook al was hij een uur te laat om te ‘tanken’), dus ineens was het goed geweest. Unchill. We zijn dan maar ergens random beginnen wandelen, en gelukkig zijn we ook nog wel iets bruikbaars tegengekomen, maar toch was het jammer dat we de dag zo inefficiënt hebben gebruikt, zeker omdat er niet zo heel veel werkdagen meer overschieten. We zijn wel een site bij het meer gaan herbezoeken, wat naast goede data ook wel mooie foto's opleverde!
Gelukkig was Jef ook vandaag mee op het terrein, waardoor ik mijn frustratie toch een beetje kon delen:). We hebben trouwens ook terug aapkes gezien, wa hier eigenlijk te vergelijken valt met konijnen zien in België, maar toch is het elke keer weer een aangename verrassing!
’s Avonds zijn we lekker gaan eten met Brooke, onze Ethiopische vriend. Echt ne plezante kerel eigenlijk, hij is ook één van de weinige mensen hier die fatsoenlijk Engels kan. Trouwens, blijkbaar krijgen kinderen hier 6 (en tegenwoordig zelfs meer) jaar engels op school (wist Endalkachew me te vertellen), en toch is er maar 1% van de mensen hier die meer kan zeggen dan ‘where you go?’, ‘you, give money’ en ‘how are you do?’. Strange:)
--
Vandaag, zaterdag, was het plan om opnieuw op het terrein te gaan met de chauffeur van de voorbije twee dagen. Omdat traag veldwerk nog altijd beter is dan geen veldwerk, had ik er niet echt problemen mee, maar vanochtend besloot hij dat hij er toch geen zin in had, waardoor ik dus geen auto had. Gelukkig is Endalkachew terug van zijn nieuwjaarsbezoek aan de familie in Addis, waardoor hij terug mee op het veld gaat en dus ook kon helpen met het regelen van een vervangauto, die om half 10 opdaagde. Het was een behoorlijk goede dag, ni extreem productief maar we hebben toch genoeg punten kunnen opmeten. In de voormiddag hadden we een landslide gevonden, maar die lag helaas aan de overkant van de rivier. Gelukkig kan 10 birr (bijna 0.5 euro) hier wonderen doen! :) Twas wel effe stressen toen dieje mens met mijne (levensnoodzakelijke) GPS door die rivier kroop, maar uiteindelijk is het goed (en droog) afgelopen.
Ik heb in een (heel) lokaal restaurantje ook eens geproefd van de lokale honing-sterkedrank, Tasj. De eerste slokken waren ni bepaald lekker, daarna wende het wel:).
Vanavond is het zaterdagavond, maar tgaat iets rustiger worden dan vorige week want morgenvroeg ga ik alweer op het terrein, om hopelijk rond de middag terug te zijn. Working hard!
--
Een maand hier ondertussen, en het is toch wat anders gelopen dan ik verwacht had. Mijn werk leek eerst heel vlot te gaan, maar blijkbaar was het toch niet zo goed als ik dacht. Daardoor moest ik quasi van 0 herbeginnen, maar vooral de laatste dagen gaat het steeds vlotter! Ik heb er goede hoop in dat het me gaat lukken om op tijd klaar te zijn, zodat ik met een gerust gemoed richting Kenya kan vertrekken. De mensen hier zijn heel vriendelijk, iedereen doet goeiendag op elkaar op straat en agressie komt zelden of nooit voor. Toch denk ik niet dat ik het ga missen dat iedereen ‘Farangi’ op mij roept, dat we elke keer de rekening in detail moeten controleren en dat er steeds maar meer kakkerlakken op mijn kamer besluiten in te trekken:). Wat ik wel ga missen hier is de rust, het feit dat alles hier op een trager ritme verloopt en dat de mensen hier over bijna niks een probleem maken. Gaat het nu niet, dan doen we het morgen wel, Chekr Jelem (no problem). Ik kan wel ni ontkennen dat ik de drukte al wa begin te missen hoor, het pikt dat ik zondag ni (in levende lijve) aanwezig kan zijn op de leidingsverdeling, ik had heel graag geholpen op de smuldagen (en daarna mee weggeweest), dé startdag was in Aarschot dit jaar, ik had er vrijdag graag een paar gescoord voor de KMNS en het Pongen in Hilset deze namiddag zal ongetwijfeld ook nen topper zijn. Ik geniet momenteel met volle teugen van het leven hier, maar ik kijk ook uit naar wat nog komt als ik éénmaal terugben. Het is zeker tof om te zien dat er toch heel wat mensen mijn verhalen lezen, dan is het toch niet enkel een uit de hand gelopen dagboek. Bedankt daarvoor, en natuurlijk ook voor de sporadische berichten-mails-skypejes-enz! Als ik terug ben gaan we samen een pint drinken ;)
Daan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten